Ψυχιατρική Επαναξιολόγηση.


Ερώτηση

Η Γεια σου,

είμαι 20 ετών θηλυκό. Όταν ήμουν δεκαέξι, πήγα μέσα από μια πολύ δύσκολη φάση στη ζωή μου. Έκλαιγα κάθε μέρα, σταμάτησε να πηγαίνει στο σχολείο και να σταματήσει να τρώει. Ήμουν σοβαρή κατάθλιψη, και μου απόπειρα αυτοκτονίας. Δεν είχα πραγματικά να το κάνει γιατί ήθελα να πεθάνω, ήμουν απλώς διέρχεται μια πολλά πράγματα και ήταν κουρασμένος της ύπαρξης κατάθλιψης μου αγνοείται από τους φίλους και την οικογένεια. Ι κρατήθηκε σε ένα νοσοκομείο για 2 εβδομάδες, και διαγνωστεί με διπολική διαταραχή. I τέθηκε σε Epival και Seroquel, το οποίο με έκανε να αισθάνομαι χειρότερα εγώ αρχικά έκανε. Πήρα τα φάρμακά μου για περίπου τρεις μήνες και το κόψει μαχαίρι. Ήμουν παρακολουθούν συνεδρίες θεραπείας, ακόμα και θεραπευτής μου είπε ότι ήταν «αντιμετώπιση ασυνήθιστα καλά» για μια διπολική ασθενή, ακόμη και μετά τη διακοπή τα φάρμακά μου. Εγώ τελικά σταμάτησε να πηγαίνει στο ότι πάρα πολύ, γιατί ένιωσα ότι ήταν χάσιμο χρόνου μου και έπαιρνε μακριά από το χρόνο που θα μπορούσαν να έχουν δαπανηθεί κάνει άλλα things.I ειλικρινά δεν νομίζω ότι είχα Διπολική Διαταραχή για να αρχίσει με. Δεν έχουν νοσηλευθεί από τότε, έχω μια σταθερή δουλειά και είμαι πλήρους απασχόλησης φοιτητή. Δεν είμαι λυπημένος, θυμωμένος ή κατάθλιψη πια. Είναι ούτως ή άλλως εκεί για να πάρετε μια ψυχιατρική αξιολόγηση, έτσι μπορώ να βάλω αυτό πίσω μου;

Η

Απάντηση

Η Βανέσα:

Η Αφού η διάγνωση γίνεται όταν ήσουν 16 δεν θα επηρεάσει τη ζωή σας ως ενήλικας. Μπορείτε πιθανώς να πάτε να δείτε έναν ψυχίατρο για την αξιολόγηση, αλλά οι περισσότεροι δεν θα παρέχει καμία γραφειοκρατία λέγοντας ότι θα είναι «κανονική». Θα ήθελα να σας προτείνω να προχωρήσουμε σαν η περίοδος αυτή δεν έγινε ποτέ και δεν έχετε να πάρετε μια διάγνωση.

Η Joyce Α Anthony

You must be logged into post a comment.